Fotografije koje je Aleksandra Vajd snimila na graničnim prijelazima radikalno decentraliziraju narativni prostor izostankom jasne tjelesne prisutnosti ljudi na njima, čime se stvara jedan ogroman prazan prostor. Subjekti o kojima fotografija govori ne pokazuju se, dakle, u tim radovima kao subjekti nego se na njih ukazuje posredno, odnosno prisutni su kao odsutnost, kao praznina na slici. To je važan rez u samo tkivo fotografske naracije. Nestanak ili bolje rečeno “nježni” izgon ljudi s fotografija jedan je od najimpresivnijih poteza u novome nizu autoričinih fotografija naslovljenih Zona.